Voor wie even niet mee is, op 26 september onderging ik een kaakoperatie om mijn overbeet te corrigeren. De komende tijd breng hiervan verslag uit in meerdere delen, die meerdere dagen spannen. Heb je deel 1 gemist? Geen nood, klik hier om het te lezen.
Sinds zaterdag zijn er heel wat zaken gebeurd en heb ik weer veel ervaringen en inzichten opgedaan. Ook besefte ik dat ik bij deel 1 enkele aspecten niet heb besproken, dus die zitten dan hier bij. Vanaf deel 3 vermoed ik wel dat het meeste al gezegd is en dat het korter zal zijn!
[Update: er is nog een deel 4 en een laatste deel in deze reeks, deze zijn korter omdat er minder nieuwigheden te melden waren.
Update 2: We zijn nu een jaar verder, dus heb ik een nieuwe update geplaatst met een foto van mijn profiel erbij, in vergelijking met de foto’s van deze reeks updates kort na de operatie.]
Zaterdag 30 september
Nacht
Voor het eerst durfde ik half op mijn zij te slapen, dus met een van mijn kaken op het kussen. Wel met een extra dekentje onder mijn voorhoofd zodat ik er toch niet al te veel op lig. Op den duur begint dat toch wel pijn te doen, niet waar mijn kaak is ‘gebroken’, maar eerder aan mijn kaakgewricht, bij mijn oren dus. Het lijkt dan heel sterk op dezelfde pijn die ik al ettelijke jaren zo nu en dan eens ervoer. Het lijkt dan alsof ik oorpijn heb.*
Vroeger dacht ik dat het door mijn wijsheidstanden kwam, maar ook sinds die zijn getrokken kreeg ik dat. Pas sinds een paar dagen besef ik dat het wel eens door mijn overbeet kon zijn. *Mindblown
Dag
Algemeen
De pijn is nu alleen nog maar een ‘zeurende’ constante, nog duidelijk aanwezig, maar een pijnstiller onwaardig. Geweldig dus! Ook de zwelling is nog steeds aan het minderen. Eten en drinken gaat steeds beter, alleen is slikken niet altijd een pretje. Nog een overblijfsel van de maagsonde: mijn keel doet er nog steeds wat pijn van. Ook heb ik regelmatig pijn aan mijn linker kaakgewricht als ik slik.
Thuis kwamen ze op het idee om eens ‘astronauten’ eten te proberen, waarom niet? Bij de volgende boodschappen dus mee naar de apotheker gaan en eens eentje testen. Praten gaat ook wel ietsje beter, alleen doe ik soms iets verkeerds en dan krijg ik toch wel een erge pijnscheut te verduren. Ik ben minder moe, maar mijn geest is nog niet echt helder.
Tandjes poetsen
Tandenpoetsen gaat ook al ietsje beter. Mijn mond kan al een beetje verder open waardoor ik gemakkelijker de borstel tussen mijn tandenrij krijg. Verder vermoed ik ook dat niet alleen de linkerhelft van mijn onderlip voos is, maar ook het tandvlees op die plek. Ik voel het namelijk niet echt wanneer ik daar langskom (buiten zo’n vreemd, vies voos gevoel dan).
Dat is goed mogelijk omdat vanaf dat stukje lip tot aan mijn kin een heel stuk gevoelloos is (maar toch ook niet 100% als je begrijpt wat ik bedoel). Denk maar aan een overijverige tandarts die niet alleen je tandvlees en lip verdooft, maar ook een heel deel van je gezicht erbij.
Oefeningen
Na het tandenpoetsen moet ik oefeningen doen: mijn mond open en toe doen, beetje bij beetje wat verder, proberen wat links en rechts te bewegen met mijn onderkaak,… Nu ging het al een pak vlotter en wat meer open. Er kunnen nog geen twee vingers boven elkaar tussen mijn tanden, maar ik denk binnenkort van wel.
Zondag 1 oktober
Nacht
Voor ik ging slapen dacht ik eraan dat ik eens de rekkertjes zou moeten vervangen die rond enkele tanden gespannen staan. [Je weet wel, de rekkertjes die ik moet los maken zodat ik tenminste een lepel in mijn mond kan krijgen. Zie anders ook de foto helemaal onderaan.] Amai, wat was dat? Al van de eerste seconde voelde ik mijn kaakgewricht/oorpijn weer heel hard tegenpruttelen/terugkomen. Voor de zekerheid heb ik maar een halve pijnstiller genomen, moest het nog erger worden en ik er niet zou van kunnen slapen.
Van de pijn heb ik toch veel minder goed geslapen dan ervoor. Dus weer een stapje terug helaas. Nu weet ik dat ik die rekkers sneller moet verwisselen om hun kracht op mijn kaken constant te houden. Vermoedelijk dienen ze om mijn kaken bijeen te houden én om mijn onderkaak recht onder mijn bovenkaak te krijgen en te houden. Hiervoor was namelijk de ‘spleet’ tussen mijn twee bovenste voorste tanden niet gelijk met die van mijn onderste voorste tanden. Ik weet het, ‘ik zen ’n scheve’ :p
Het grappige eraan is wel dat het nu recht staat (hoop ik!), maar dat het scheef aanvoelt voor mij. Al die jaren van scheef staan hebben mijn hersenen op den duur wijsgemaakt dat dat recht is, en nu het recht staat denken ze dat het scheef staat. Scheef recht is ook recht, nietwaar?
Dag
Buiten dat ik slecht heb geslapen, heb ik nog steeds zo’n ‘foggy mind’, maar dat zal wel beteren. De pijn na het ontwaken was nog even erg als bij het slapengaan, maar doorheen de dag beterde het wel wat. De zwelling is nóg minder (zie foto’s hieronder). Bij het fotograferen merkte ik ook opeens dat ik gele plekken heb op de plaatsen waar ze sneden en de plaatsen waar mijn bot is ‘gebroken’ en weer aaneengeschroefd. Dat gaat nog een mooie regenboog worden.
Kwil kunnen kauwen!
Wat ik nog het vervelendste vind of zelfs frustrerend, is dat ik bij de 3 hoofdmaaltijden zie wat de anderen eten en dan zo’n zin krijg om dat ook te eten: pistolets, boterham met een chocoladereep tussen, pizza, croque monsieur, … Al dat lekkers, dat wil ik zo graag terug kunnen eten! Niet alleen dat, ook het kúnnen kauwen is een onderschatte kunst. Je merkt pas hoe therapeutisch het is als je het niet meer kunt. Op dat vlak is het wel psychologisch zwaar. Probeer zelf maar eens een dag (of meer) niet te kauwen (met dus aangepast voedsel waardoor je niet hoeft te kauwen).
Moeilijk momentje
Laat op de avond kreeg ik het wel even heel erg moeilijk. Op Facebook kwamen er opeens allemaal foto’s voorbij van heerlijke, vers klaargemaakte gerechten, de een zag er nog lekkerder uit dan de andere. Toen knapte er toch wel iets in mij… Wat wou ik zo graag op dat moment al die gerechten eten, maar ook écht eten, niet als papperige brij om het binnen te kunnen krijgen, wel als volledig plaatje, mét kauwen erbij dus. De frustratie sloeg om in teneergeslagenheid. Het was alsof ze me zowel met een hamer neersloegen (of een kaakslag in het gezicht, maar dat zou nu echt geen goed idee zijn) als dat ze een zware droefenis over me heen gooiden.
Positieve noot
Na het tandenpoetsen moet ik met Isobetadine mondspoeling mijn mond spoelen, maar tot nu toe ging dat maar moeizaam. Deze avond echter kon ik al een béétje met mijn spieren rond mijn mond/wangen meedoen, dat is wat effectiever dan alleen met je tong wat kunnen ronddraaien en je hoofd wat mee naar links en rechts kantelen!
Maandag 2 oktober
Nacht
Deze nacht was vreselijk. Het begon tamelijk goed, ik kon alleen niet op mijn zij liggen wegens mijn kaakgewrichten die protesteerden. Ik lag dus op mijn rug en ben zo toch in slaap geraakt. Alleen valt dan mijn mond open, of er nu elastiekjes alles bijeen proberen te houden of niet. Op een bepaald moment werd ik wakker en merkte dus dat mijn mond open lag. Ik wilde deze terug toe doen, maar blijkbaar deed ik het iets te snel/bruusk, want kort erna kreeg ik enorme pijn aan beide kaakgewrichten. Het was zo erg dat ik een pijnstiller moest nemen op den duur, het ging gewoon niet over en ik kon anders niet slapen. Na een nieuwe ontwaking had ik terug pijn en zelfs liggen op mijn rug leken de gewrichten niet te appreciëren. Wat moest ik dan doen? Met een dekentje onder mijn (voor)hoofd aan de zijkant kon ik half op mijn rug, half op mijn zij liggen. Dat ging wat beter maar ik moest regelmatig van kant veranderen.
Dag
Geeeeeeuwwww…
Door deze tamelijk slapeloze nacht heb ik heel de dag zitten geeuwen, ook niet zo gemakkelijk als je je mond maar een paar centimeter open kan krijgen. Omdat de voorraad eten voor mij bijna op was, moesten we boodschappen gaan doen. Dus ging ik mee met mijn bomma op babyvoeding-jacht, op zoek naar enkele potjes soya-yoghurt met een lekker smaakje (ik ben lactose-intolerant), ‘V8’ drinken en astronauten-eten (bij de apotheker). Ook hierbij natuurlijk heel de tijd natuurlijk zitten geeuwen, ook toen de bomma meerdere bekenden hier en daar tegenkwam en mij trots voorstelde als haar kleindochter (geeeeeuw!). Beetje gênant. Een beetje glimlachen gebeurt letterlijk scheef of het lijkt een grimas, dus dat is nog gênanter. Laat staan dat mijn kop nog altijd wat dik is en ik erbij liep als een zombie. Ach, een mens moet zich toch niet altijd even serieus nemen hé.
Dinsdag 3 oktober
Nacht
Ook deze nacht was een ramp. Het deed nog steeds pijn om op mijn zij te slapen (op de rug slapen dan maar) en ik moest er al om 7u uit om op tijd te zijn voor de tweede controle na de operatie. Uiteraard moet ik dan van de pijn wakker worden om half 7… Tijdens het slapen was ik op een van mijn zijdes gedraaid, waar mijn kaakgewrichten niet blij mee waren. Na een pijnstiller te nemen wilde ik nog een half uurtje blijven liggen, maar dat leek precies letterlijk maar 10 minuten (magic). Dan maar in de dag wat bijslapen.
Dag
Op controle
“Otherfies”
Eerst werden er (röntgen)foto’s gemaakt door de assistente die ik graag had – echt waar, zo’n vriendelijke, aangename en zachtaardige vrouw! Tegelijkertijd gaf ze een stagiaire (of een nieuwkomer) uitleg over hoe alles in zijn werk ging. Leuk om zo wat ‘proefkonijn’ te zijn, haha! BTW, de zwelling is zo goed als weg! Mijn lip en het stuk huid van daar tot aan mijn kin is wel nog altijd even gevoelloos. Slikken gaat al beter: mijn keel doet zo goed als geen pijn meer, het zijn nu alleen mijn kaakgewrichten die soms op een of andere manier contrair willen doen daarbij.
De check-up zelf
De kaakspecialist was er niet deze week, dus was er een vervangende arts die kwam checken. Als ik dan pijn had gehad op dat eigenste moment, dan zou het direct zijn verdwenen, want die arts mocht er echt wel zijn hoor! Niet te oud, ‘just van formaat’, heel geduldig (ivm met mijn vragen), zacht in zijn handelingen en gewoon een lieve man. Zoals mijn bomma het graag verwoordt: “Die mag eens komen bellen” 😉 Soit, terug naar de hoofdzaak: alles zag er goed uit, het herstel verloopt goed, ik was goed bezig, mijn twijfels en vragen werden opgelost, iedereen tevreden!
Dr. Senior – Dr. Junior
Even een (misschien) leuk weetje: blijkbaar was die knappe arts de zoon van de andere kaakspecialist die de operatie heeft uitgevoerd samen met de kaakspecialist die mij tot dan toe begeleid heeft in het proces. Ik had de eer om een van Dr. Senior’s laatste operaties te zijn voor hij op pensioen ging! Junior nam dan de fakkel over, waar ik niet voor ga klagen. Al deze informatie kreeg ik uiteraard van de lieftallige assistente. Ik kijk er al naar uit om volgende week terug te komen… voor de assistente uiteraard, wat dacht je? :p Natuurlijk zou het fijn zijn om nog een glimp van Dr. Junior op te kunnen vangen, maar ik ga er niet op hopen.
De rest van de dag
Fooooood!
Liefst van al wou ik terug in mijn bed kruipen toen ik terug thuis kwam, maar ik had honger, dus dan maar eerst fruitpap eten. Een echte aanrader voor iedereen, fruitpap is echt zo lekker! Het is niet omdat je geen baby meer bent dat je het niet meer mag eten hé. Mijn bomma had het ietsje anders klaargemaakt, een heerlijk recept trouwens: appelsiensap, banaan, appel, peer*, kiwi*, druivensap* en Bolletje Goudbros. Waar een sterretje bijstaat is de aanpassing (werd er aan toegevoegd). Ik ga vragen of ze het vanaf nu ook zo gaat klaarmaken!
De rekkertjes terug aanbrengen is nu een hele ‘pain in the ass’. Dr. Junior heeft ze nu anders geplaatst en dat moet ik terug nabootsen. Het is nu meer naar achteren, waardoor ik mijn mondhoeken redelijk wat moet wegtrekken. De hechting aan de rechterkant in mijn mond is nogal pijnlijk wanneer ik glimlach, spoel, aan mijn mondhoek trek en bij sommige bewegingen tijdens het praten. Dat al ten eerste. Het is zo moeilijk om de rekkers rond de haakjes te krijgen nu, dus dan duurt het ook wel even voor ik mijn mondhoeken weer kan laten rusten. Ik zal er wel aan wennen zeker…
Webinar
Na het ontbijt wou ik dus even een inhaaldutje doen, maar het was al kwart na 10 en ik had me aangemeld voor een webinar dat om 11u ging starten. Voor dat half uurtje was het ook niet meer de moeite, het beste was namelijk om al 10 minuten op voorhand al in de ‘online klas’ te zitten. Uiteindelijk duurde dat meer dan 2u! Om half 2 bolde ik het af, het was toch al gedaan in principe en ik had geen vragen meer om te stellen, nog een uur blijven luisteren naar andermans vragen en de antwoorden erop ging echt niet meer. Mijn hoofd explodeerde van vermoeidheid en mijn maag van de honger (of is dat dan eerder imploderen?).
Eindelijk mijn bed!
Na het middageten kon ik eindelijk gaan slapen, het was dan al half 3. Ja, eten gaat nog heel traag… Ik was zoooo moe, dat ik er gedachteloos ben in gaan liggen en het duurde zo’n 10 minuten voordat ik doorhad dat ik op mijn zij lag mét de zijkant van mijn hoofd op het kussen, zónder pijn. Juist door de afwezigheid van pijn merkte ik het niet op. Deze ontdekking gaf me een onmiddellijk vreugdevol gevoel. Ik kon eindelijk deftig slapen!
Nog eens eten… doe ik nog wel iets anders dan slapen en eten?
Tot aan het avondeten heb ik kunnen slapen, teken dat het nodig was. Ze hadden heel wat wortelpuree gemaakt, deze keer niet gestompt, maar volledig gemixt zodat ik het ook gemakkelijk kon eten. Ondanks dat Dr. Junior vandaag zei dat ik vanaf nu al heeeeel zachte pasta en rijst mocht eten, zodat ik voorzichtig 1 keer per hap kon kauwen en doorslikken. Beter iets te voorzichtig dan mijn tanden kwijtraken of mijn bot overbelasten.
De rest van de avond is niet zo interessant, dus ik bespaar jullie dat gezever. Maar ziehier de fameuze, beruchte rekkertjes (in hun 1e positie):

Gisterenavond bekende mijn papa dat hij tegen de vriend van mijn ziekenhuiskamergenoot had gezegd dat ik wat leek op Hannibal. Van je ouders moet je het hebben hé. Dat detail onthulde hij trouwens pas nadat ik zei dat iemand van het koor net ervoor daarover grapte. Het was grappig hoor Tamara, alleen was lachen toen nog niet zo gemakkelijk 😉
Veel liefs,

21 maart 2021 op 11:16
Hi, hoe is het? Ik lees je blog met half open mond, vanwege de elastiekjes die ook bij mij zijn aangebracht tijdens mn kaakoperatie van afgelopen woensdag!
Juist over de effecten van die elastiekjes wil ik je graag een vraag stellen. Ik ervaar dat ze mn tanden goed op elkaar zetten, maar wel op veel ongewenste momenten! Bij het indommelen nemen ze de kaak over, en itt wat jij schrijft merk ik dat mn mond door de elastiekjes niet meer kan openvallen maar wel de tanden mekaar beginnen raken. Erg ongemakkelijk en bijna onmogelijk om op die manier te slapen!
Herken jij dit (niet)? Hoe kwam jij de nacht door?
Liefs,
Simon Bongers
23 maart 2021 op 18:47
Ha, dag Simon, nu zie ik dat je ook je vraag hier hebt gesteld. Via de Facebookpagina lijkt me dan toch gemakelijker, goed om te weten 😉