Op 26 september onderging ik een kaakoperatie om mijn overbeet te corrigeren. Mijn ervaring van afgelopen 3 weken kan je in deel 1, deel 2 en deel 3 vinden. Waarschijnlijk schrijf ik nog één laatste update na deze, want het loopt stilletjes aan op z’n einde met de nieuwigheden, alsook met het fysieke herstel (zie deel 5).
[Update: we zijn nu een jaar verder, dus heb ik een nieuwe update geplaatst met een foto van mijn profiel erbij, in vergelijking met de foto’s van deze reeks updates kort na de operatie.]
Woensdag 11 oktober
Dag
Op controle
Vandaag moest ik weer op controle bij de kaakchirurg, deze keer bij de arts die me begeleide van begin tot nu en me ook heeft geopereerd. Ik kwam binnen met een ‘smile’ van hier tot ginder – of toch tot zover mogelijk – en zei er bij dat ik dus al goed kan lachen. Hij bekeek mij bijna alsof ik een alien was, zo verbaasd! Hij vroeg me hoe lang het geleden was sinds de operatie en bij mijn antwoord van ‘2 weken’, viel zijn mond bijna open. Hij kon het haast niet geloven hoe ik er nu uitzag. Zonder zwelling of blauwe plekken of iets. Toen ik hem vertelde dat de zwelling al na 1 week zo goed als helemaal weg was, kon hij zijn oren ook niet geloven.
Daarna melde ik dat alleen de linkerhelft van mijn onderlip – tot aan mijn kin – gevoelloos was, dus dat ik daar ook heel blij voor ben. Daarop hij zei ‘des te beter’ en ‘het is juist abnormaal dat de andere helft niét gevoelloos is’. Omdat het dus zó goed gaat, hoef ik volgende week niet op controle te komen, maar wel binnen 2 weken. Of ik dat goed vond? Als hij dat zelf prima vindt, waarom niet? Hij is de specialist, ik ga niet klagen 😉
Kort gezegd ben ik dus compleet abnormaal, alsof ik dat nog niet wist of dat ik daar nog meer bewijs voor nodig had. Het lijkt haast een mirakel (als ik hem mag geloven) dat het zo goed gaat bij mij, waar ik zo dankbaar voor ben uiteraard!
Extra oefeningen
De kaakchirurg heeft me de opdracht gegeven om extra oefeningen te doen:
- Regelmatig in de dag overdreven gekke bekken trekken, om de soepelheid van het weefsel te behouden.
- Mijn kaken masseren, ook om de soepelheid van het weefsel te behouden. Littekenweefsel is stugger, dat vermijden we best.
- Meermaals per dag mijn mond spoelen met warm zout water voor de doorbloeding. Zo kunnen de witte bloedcellen nog beter hun werk doen.
- Meermaals per dag stokjes tussen mijn tanden steken en elke dag het aantal met 1 proberen op te voeren. Normaal zouden er 20 tussen moeten, dat gaat wat worden!
Bij nader inzien blijken die stokjes nog mee te vallen. Nog zonder te oefenen krijg ik er al 16 in! Daar verschiet ík nu eens van, zie!
Vrijdag 13 oktober
Dag
Oefeningen
Nu krijg ik al zo’n 17 stokjes tussen mijn tanden! Ik moet nog steeds met een stuk of 14 à 15 beginnen om er vervolgens nog een paar bij te steken. Het trekt wel redelijk die 17, gelukkig hoef ik dat niet te lang openhouden. Ook durf ik al wat meer masseren. Ik ben niet meer zo bang om mezelf pijn te doen door te hard op een plek te drukken. Dat scheelt wel wat. Gekke bekken trekken gaat prima, alleen mijn mond spoelen met warm zout water is me nog altijd niet gelukt. Veel te druk bezig, meestal gewoon van huis weg, tjah, dan kan dat niet hé.
Eten
Als avondeten was het kippengehakt met witloof gebakken in de pan, samen met Griekse rijst en mie. Het kippengehakt was nog een beetje aan de taaie kant voor mijn kaken, maar het is me toch nog gelukt.
Zondag 15 oktober
Dag
Opnieuw stond er kippengehakt op het menu, deze keer in de vorm van tomate farcie (gevulde tomaat, wat niet tomaat crevette is, aka tomaat gevuld met garnalen). Deze keer kon ik blijkbaar wel redelijk goed het gehakt eten, zo snel dat het gaat precies! Al enige tijd merk ik dat het voze stukje huid aan het tintelen is. Een heel vreemd gevoel. Maar misschien wel een goed teken.
Maandag 16 oktober
Dag
Oefeningen
Vandaag is het me gelukt om 18 stokjes tussen te krijgen. De vorige dagen bleef ik bij 17 omdat het aanzienlijk trok. Wel merkte ik telkens een verbetering: ik kan al standaard 16 tussen mijn tanden krijgen zonder te moeten starten met 14 of 15 én naarmate de tijd vorderde, trok het minder en minder bij het 17e stokje. De rest van de oefeningen lukt me aardig, behalve nog steeds het spoelen met warm zout water. Als het niet gaat, dan gaat het niet hé.
Een ‘voos’ stuk voze huid
Op een bepaald moment begon er een stuk van mijn voze lap lip-kin te kriebelen! Dat was heel bizar. Alsof er constant water langs stroomde of wilde afdruppen, of nog erger, alsof er een of ander beest (spin?) over zat te kruipen. Ieeeuw! Ik veegde constant dat stukje af zonder enig succes, want er was niets.
Zingen
Deze dag lukte het toch al wat om te zingen. Hiervoor moet ik wel de rekkertjes losmaken, anders trekt het toch nog op niet veel. Mijn mond ‘ontspannen’, aka goed open laten hangen bij de ‘a’ is niet zo gemakkelijk. Het is eerder inspannend… Dan maar met een mond die meer gesloten is en bijhorende klanken. Gelukkig is het in een koor en valt het niet zo erg op :p
Tot de volgende update
Zo, dat waren dan de meest prominente gebeurtenissen en ervaringen van de afgelopen week. Zoals je ziet is het al veel korter dan de vorige delen (deel 1, deel 2 en deel 3), er is niet meer elke dag iets nieuws of opvallends. Het kan best zijn dat de volgende update de laatste zal zijn. Dat kan ik nog niet inschatten. In elk geval komen er nog posts met de evolutie van mijn blokjes zelf, want daar heb ik wat achterstand in te halen. Helemaal op het einde van de rit komt er uiteraard ook nog een bericht online om het resultaat van al die maanden en de operatie in beeld te brengen.
Veel liefs,
8 Pingbacks