Vorige week donderdag kon ik gewoon niet meer. Ik was OP, fysiek en mentaal. Nog steeds ben ik bezig met de cursussen die me uit mijn comfortzone sleuren. Met wisselend succes. Want nog steeds komen daar mijn patronen om de hoek en het is toch oh zo gemakkelijk om aan hen toe te geven. Veel gemakkelijker dan ze te negeren en gewoon door te zetten met wat mijn intentie oorspronkelijk was. Dat ene stemmetje, dat ego dat me elke moment opnieuw zegt dat er nog zoveel op de waslijst staat, zowel letterlijk als figuurlijk, dat overhaalt me elke keer weer om eerst voor die zaken te kiezen dan voor mezelf. Maar soms is het écht genoeg. Dan is het erover. Dan moét je wel luisteren naar dat andere stemmetje, die intuïtie. Anders hou je het gewoon niet vol.

Lang geleden

Donderdag was het dan zover. Al meer dan een week wou ik nog eens een ‘goei bad’ nemen. Hoe lang was dat ook alweer geleden? Een half jaar? Een jaar? Geen idee. Je ziet dus dat ’tijd nemen voor mezelf’ er voor mij haast nooit inzit.

Inspannende ontspanning

En dan bedoel ik niet die film kijken of Netflix binge watchen (die service hebben we gelukkig niet eens), wat op Facebook rondscrollen, een boek lezen of joggen. Dat is (althans voor mij) toch ook een inspanning, niet fysiek (buiten het joggen), maar wel mentaal. Het vergt weliswaar minder inspanning dan het huishouden doen, inkopen doen of van hot naar her gaan, maar toch heb je een zekere concentratie nodig, die inspannend is.

Ontspannende ontspanning

Met écht ontspannen bedoel ik: een bad nemen, yoga doen, mediteren, naar je lichaam en innerlijke stem luisteren, … Ok, yoga is ergens ook inspannend, maar ook meditatief tegelijk. Je geest volgt je lichaam en is niet met andere zaken bezig zoals fantasiewerelden voorstellen (boek), fantasiewerelden in je opnemen (film), hersenkronkels en -spinsels laten opdoemen (tijdens joggen).

Weerstand

Maar rond écht ontspannen hangt énorme weerstand bij mij. Ik kan het haast niet, tot ik door mijn lichaam gedwongen word. Dan moet ik wel toegeven aan die innerlijke stem. En echt, dat is haast een kwelling, tot ik er middenin zit, dan wil ik er eigenlijk niet meer uit. Een beetje zoals niet in bed willen kruipen, maar ’s ochtends er ook niet meer uit willen.

Goede voornemens…

Ik had me dinsdag voorgenomen om woensdag een bad te nemen. Zoals je wel kunt voorstellen, is het er uiteindelijk toch niet van gekomen. Die avond had ik me dan voorgenomen om donderdag écht dat bad te pakken, zonder excuses. Ik voelde gewoon dat het nodig was. Ik kon er niet meer onder uit. In de ochtend heel wat dingen zitten doen die op dat moment toch écht interessanter waren dan een uur in bad te liggen. Typisch. Ik rol al zelf met mijn ogen tegen mezelf. In de vroege namiddag begon de tijd te dringen, want ik moest erna nog naar de post voor een pakje te verzenden en naar de winkel wegens extra mond te voeden die avond. Het eten moest ook op tijd klaar zijn om een belangrijke jaarlijkse vergadering bij te wonen. In feite moest ik nog naar andere winkels voor andere dingen te kopen, maar die waren toch niet zó dringend. Dat kon de dag erna ook wel.

De tijd staat niet stil…

Omdat de klok maar blijft doorgaan, zag ik geen andere mogelijkheid meer dan nú dat bad te laten vollopen. Wat ben ik blij dat ik dat toch heb gedaan! Niet alleen omdat ik anders in tijdsnood zou zitten, maar ook omdat het toch wel iets met me heeft gedaan. Uiteraard wou ik all-in gaan, met badzout en badschuim tegelijk. Natuurlijk ook shampoo en douchegel om erna alles af te spoelen. Geen enkele van de producten op onderstaande foto is nog verkrijgbaar. Alleen de Aloe Jojoba Shampoo heeft een update gekregen.

In het begin was er nog steeds veel weerstand. Ik lijk nooit echt comfortabel te kunnen liggen in bad. Tenzij ik mijn knieën plooi en ze boven water komen. Met even grote weerstand begon ik aan de bodyscan die ik heb geleerd in de cursus van zaterdag. De vorige dagen had ik dat ook niet gedaan. Toch wel interessant om bij verschillende lichaamsdelen andere sensaties te voelen bij het opspannen. Soms willen er wel eens emoties bovenkomen vanwege de ‘weerstand’. Het lichaamsdeel waar dat bij gebeurt is tekenend. Of soms voel ik gewoon heel veel ‘ambetantigheid’. Dat lichaamsdeel is nog een raadsel qua betekenis voor mij.

… en mijn gedachten ook niet

Tijdens de bodyscan kon ik mijn gedachten er redelijk bijhouden, mijn ademhaling ook wel, ook al is er verbetering mogelijk. Daarna kon ik gewoon niet stoppen met denken, piekeren, mijn waslijstje terug voor de geest halen, nadenken over mijn weg tot aan de post, de winkel en terug, … Soms keerde ik terug naar mijn ademhaling, maar de gedachtenstroom werd telkens maar kortstondig onderbroken. Uiteindelijk hield ik het gewoon niet meer. Ik had op voorhand mijn gsm timer op anderhalf uur gezet, maar toen ik eruit kwam, was er nog maar een uur verstreken.

Inzichten

Nu word ik me elke dag steeds bewuster van mijn patronen. Dat is stap 1 op weg naar iets beters. De patronen hangen samen met weerstand. Dat is mijn ego dat een loopje met me neemt. Daar is dus nog werk aan de winkel. Daarnaast kan ik leren om dingen die morgen (of later) ook gedaan kunnen worden, die dan ook echt niet ‘vandaag’ te doen, aangezien mijn lichaam al snel zijn limiet aangeeft. Dat is moeilijk voor me, want ik doe graag alles gewoon in 1 keer, dan hoef ik niet 10 keer over en weer bijvoorbeeld (dat is ook vermoeiend!).

En misschien moet ik maar eens vaker een bad nemen, dan wen ik aan die houding en kan ik oefenen met de bodyscan om zo ook beter te kunnen ontspannen. Volgende keer zet ik ook een zen-muziekje op, wie weet helpt dat wat extra, om bijvoorbeeld de gedachtenstroom wat meer te onderbreken.

Veel liefs,