Zoals ik zaterdag heb beloofd, is hier mijn verslag van de International Day of Yoga 2018. Deze dag stond al een jaar gepland in mijn agenda. Eigenlijk pas enkele maanden op voorhand aangezien de datum toen pas bekend was, maar dat is bijzaak, het is de gedachte die telt hé. Vorig jaar vond ik het zo’n fijne ervaring dat ik er dit jaar en de komende jaren absoluut terug aan wou meedoen! En óf dat het de moeite was! Het was wel niptjes geweest of ik had het gemist…
Zou ik gaan of blijf ik toch maar thuis?
Nu denk je vast “je wou toch absoluut gaan, je had het toch al vastgelegd in je agenda, dus wat zit je nu te zeveren met je twijfel?” Ik geef je helemaal gelijk. Ik kon er niets aan doen. Eigenlijk wel, maar dat zou niet zo’n fijne gevolgen hebben gehad. Het komt door mijn innerlijke pleaser.
Vermoeiend maar vol voldoening
International Day of Yoga zou plaatsvinden op zondag 17 juni in de voormiddag tot +/- half 12. Die dag van het evenement zelf hadden we in de namiddag al weken op voorhand een housewarming party gepland. Dat was nog wel te doen voor me. Het zou een vermoeiende en drukke dag worden, maar alles waard.
Extraatje erbij
Maar, een week op voorhand werden we uitgenodigd voor een verjaardagsfeest op zaterdag 16 juni, de dag voor dit evenement dus. Het punt is ook dat die mensen de dag erna naar onze housewarming zouden komen. De pleaser in mezelf kwam naar boven, vooral omdat ik die ene relatie echt niet wil verbrodden. Het was al een hele weg om tot hier te geraken waar we nu zijn.
Kinderen en ik zijn geen goede energiecombinatie
Het zou dus een extreem vermoeiend weekend voor ons worden. Daarbij waren er bij beide dagen kleine kinderen bij. Zaterdag iets meer dan zondag. En laat kinderen nu een van de factoren zijn die mij achteraf als een zombie in bed doen belanden. We kwamen zaterdag laat in de avond terug thuis, waarbij ik met moeite wakker kon blijven achter het stuur. De volgende ochtend zou ik op tijd moeten opstaan om op tijd bij het event te zijn. In slaap vallen was geen enkel probleem, ik lag nauwelijks in bed of ik was weg.

De grote dag
Moe, moe en nog eens moe
Toen ik wakker werd van de wekker, kon ik maar één ding constateren. “Ik ben een wrak”. Ik raakte niet wakker. Ik voelde me enorm moe en slecht, alles protesteerde. Mijn lichaam schreeuwde haast “blijf thuis, zeg de party af en doe niks!”. Ik wilde wel luisteren maar mijn te groot verantwoordelijkheidsgevoel won het van mijn lichaam. Er gingen namelijk vrienden mee naar de yoga dag dus kon ik in feite niet op de laatste minuut afzeggen. En ik kan toch niet op de laatste minuut de party afzeggen? Ik was niet doodziek nee, en het was zeker mogelijk om de voorbereidingen ervan te doen ook al voelde ik me beroerd.
Maar wat als?
En wat als de yoga me deugd zou doen, energie zou geven voor de rest van de dag door te komen? Ik woog alle voors en tegens af en besloot om toch te gaan. Onderweg was ik constant mijn hersenen aan het vervloeken daar ik nauwelijks de energie had om te fietsen en omdat mijn hoofd niet echt mee wilde werken. Tegelijkertijd probeerde ik mezelf wijs te maken dat de yoga mij een boost zou geven, dat het net datgene was wat ik nodig had voor de housewarming party.
Ik kwam…
Net op tijd kwam ik aan, ook al woon ik nu op 15 minuten fietsen ervandaan. Da’s heel wat anders dan mijn avontuur van vorig jaar. De vrienden hadden uiteraard al plaats genomen en ik sloot zo dicht mogelijk in de buurt aan, aangezien ze op de eerste rij zaten en naast of achter hen alles volzet was. Eenmaal ik klaar zat, begon de sessie met enkele speaches. Ditmaal luisterde ik niet meer zo aandachtig zoals vorig jaar, maar maakte ik gretig van die tijd gebruik om me te aarden, op mijn ademhaling te letten en me te ontspannen.
Wat een emoties!
Toen we gezamenlijk in kleermakerszit zaten en ons voorbereidden op de ‘ohm’ chanting, werd ik opeens heel erg emotioneel. Ik wist niet waar dit vandaan kwam. Was het door de omgeving, midden in een park, in een open plek omringd door de bomen? Was het omdat ik al 5 maanden geen yoga meer had gedaan? Wie zal het zeggen? De tranen sprongen me in de ogen en ik probeerde ze zo stil mogelijk hun gang te laten gaan.

ik deed…
We begonnen eerst met een combinatie van Bollywood dans en yoga om op te warmen. Het was hilarisch leuk om te doen! Vervolgens begon de echte yoga. Uiteraard was het basic yoga, zodat iedereen, jong en oud, beginners en gevorderden mee konden doen. Van de eerste tot de laatste minuut heb ik ervan genoten. Dat was lang geleden! Ik merkte ook dat ik nog goed meekon in verschillende houdingen, maar toch wel iets minder goed dan toen ik nog iedere week yoga deed. Logisch.
en ik had weer energie!
Het volgende deel was chanting voor specifieke, vaak voorkomende lichamelijke problemen en de chakra’s die daarmee gelinkt zijn. Op een bepaald moment begon mijn rug te protesteren in de zithouding, maar net toen kwam de chanting voor pijn, met de kleur oranje die we konden visualiseren. Mijn aandacht ging naar het chanten en het visualiseren van die kleur rond mijn rug en ik voelde de pijn minder en minder worden.
Als laatste deden we nog even een meditatie waarbij we mochten gaan liggen. Mijn rug was daar toch wel heel blij mee! We mediteerden voor de energie van liefde te voelen en deze ook de wereld in te sturen. Toen we het buiten onszelf lieten stromen, naar de andere aanwezigen om ons heen, voelde ik plots een warme energiegolf over me heen gaan. Dat was zo’n mooie ervaring!
En toen was het voorbij. Ik had meer energie dan toen ik er naar toe ging en was daar zo blij en dankbaar voor! Met een goed humeur, helemaal zen en opgeladen vertrok ik weer naar huis, klaar om de voorbereidingen te treffen voor de party. De dag erna voelde ik wel enorm de spieren van mijn ribben, rug en schouders. Oepsie, misschien moet ik maar eens terug regelmatig yoga oefeningen doen…
Verdict
Ik ben fier op mezelf dat ik toch heb doorgebeten en heb meegedaan met de yoga dag. Zonder de yoga die ochtend zou ik de namiddag niet zo goed hebben overleefd als dat ik heb gedaan. Wat een potje yoga al niet kan doen met een mens! Volgend jaar ga ik uiteraard nog eens meedoen, zonder excuses, tenzij ik doodziek ben, en dan nog :p Duuus, iedereen, gewoon meedoen volgend jaar! Het is echt de moeite, erg plezant en wie weet hou je er nog enkele nieuwe contacten of vrienden aan over. Wij yogi’s bijten echt niet. Je hebt er alleen maar mee te winnen.
Zie ik jullie volgend jaar op de International Day of Yoga in Antwerpen?
Veel liefs,

1 Pingback