[Dit blogbericht was gepland om op 16 mei 2018 gepubliceerd te worden, bijna een jaar geleden, dus ik kan haast een updateblog schrijven een jaar na het schrijven van deze. Wegens een samenloop van omstandigheden is dit opgeschoven en uiteindelijk vergeten. Toch wil ik dit alsnog met jullie delen. Dit is een heel persoonlijke blog, over mijn ups en downs, persoonlijke groei en dergelijke meer, een bewogen jaar dus. Vorige week zette ik een pagina online over “Stress”, en deze blog sluit daar ook mooi op aan. Handig om te weten: ik heb niets veranderd aan de verwoording in deze blogpost, bv ‘een jaar geleden’ is op het moment van posten dus twee jaar geleden.]
Sinds juli 2017 is er veel gebeurd in mijn leven: een kennismaking met de schaduwkant van mensen, een ontdekking hoe het anders kan (werken vanuit verbinding), een kaakoperatie, een stilteretraite en gaan samenwonen met mijn partner. En dat terwijl er binnen in mij ook veel gaande was: een lichamelijke/mentale/spirituele reis naar mezelf. Stel je een maar een schaapje in de kudde voor dat in feite geen schaapje blijkt te zijn, opeens tot dat volle besef komt en zich allerlei vragen gaat stellen over zichzelf. Als ik geen schaapje ben, wat ben ik dan wel? Wie ben ik? Hoe ben ik? Wat wil ik? Wat kan ik? Wat zijn mijn passies? Wat is mijn missie in dit leven? Wat heb ik nodig? Waar word ik blij van? Steeds meer word alles me duidelijker, dankzij coachingsessies en de twee cursussen waarover ik het al eerder had (Nieuwe Money Mindset en Ontdek en ontwikkel je paranormale vermogens/krachten).
Maar in feite is begon het al veel eerder…
Er was iéts
Vorige week kwam ik uit voor wat mijn tweede cursus inhoudt. Wat daarin aan bod komt, is een deel van hoe en wie ik ben. Het brengt een stuk van mezelf terug naar boven wat ik al veel te lang (misschien zelfs al heel mijn leven) onderdruk om maar mooi in de pas te lopen zoals alle andere schaapjes, zoals de herders en herdershonden dat zo graag zien. Dit heeft mij echter geen deugd gedaan, integendeel. Ik ben mezelf verloren, ik liep verloren in deze wereld, ik voelde me niet goed in mijn vel, er ‘klopte iets niet’, het wrong, het knaagde, het maakte me kapot vanbinnen, er was een leegte. Ik wou gewoon net als iedereen gewoon gelukkig zijn, maar dat was ik niet.
Reeds in de eerste jaren van het middelbaar ontwikkelde ik een depressie* (hiervoor ben ik nooit naar de dokter geweest, laat staan dat ik de diagnose heb gekregen, maar die heb ik ook niet nodig om nu te weten dat het een depressie was) waar ik pas jaren later uit ben gekomen. Dit was nog maar het begin van mijn hele innerlijke proces.
*In die periode voelde ik al aan dat ik eigenlijk geen ‘schaapje’ was, maar ik wist niet anders, niet beter dan een schaap te zijn of te worden. Als ik toen wist wat ik nu weet, dan zou ik waarschijnlijk al veel eerder uit dat schapenvel zijn gekropen, meer aandacht hebben gegeven aan mezelf en mijn passies/talenten en deze ontwikkeld zodat ik sneller de vlinder kon worden die ik werkelijk ben. Er waren nog meer redenen (dan welke ik hier aankaart) waardoor ik in een depressie zat, maar dat doet er nu niet toe.
Oorzaak
Maar waarom was ik niet gelukkig? Ik mocht mezelf toch gelukkig prijzen voor al die cliché dingen die je kan zeggen over mensen die in de westerse wereld leven en niet elke cent moeten omdraaien? Alles in mij schreeuwde, maar ik had er geen oor naar, maar uiteindelijk liet mijn lichaam me duidelijk weten ’tot hier en niet verder’.
Steken in hartstreek
Ik had al jaren last van sporadische steken in mijn hartstreek. Wanneer ik deze had, kon ik nauwelijks meer ademen, anders kreeg ik weer die pijn. Na een minuut of 2 of 5 ging het vanzelf over en kon ik weer diep ademhalen. Ik weet niet meer precies wanneer het begonnen is, maar ik zal al op het unief. Misschien 2011 of 2012? Mijn huisdokter* zei me dat het niet mijn hart was, maar waarschijnlijk mijn maag. Misschien vanwege mijn eten dat niet goed verteerde door stress of door bepaalde bewegingen te doen. Toch was ik niet gerustgesteld. Jaren gingen voorbij, de steken kwamen nog steeds voorbij en het gebeurde steeds vaker, ook wanneer ik gewoon in bed lag en geen specifieke bewegingen deed die daar iets zouden teweeg brengen, als ik al überhaupt bewoog buiten ademen.
*Mijn huisdokter was onze ‘familiedokter’, dus ik kende hem al van kinds af aan. Helaas is hij een half jaar geleden vroegtijdig overleden. Mijn grootste respect voor deze man. Hij aanvaardde het gelukkig wel enigszins dat ik meer naar de ‘alternatieve wijzen’ neigde.
Hoogtepunt, aka dieptepunt
Het hoogtepunt in die neerwaartse spiraal was in september 2016. Ik had net een heel jaar unief gevolgd (voor mijn laatste masterjaar), aan mijn thesis gewerkt, stage gedaan (meer dan het dubbele van het verplichtte aantal uren door een inschattingsfout van mijn kant), heel de zomer lang blijven doorwerken aan mijn thesis om die af te werken tegen midden augustus en tegelijkertijd een studentenjob in de week gedaan (vervolg van mijn stage). Nadat ik mijn thesis had ingediend, werkte ik weer fulltime verder op mijn studentenjob, terwijl ik in spanning wachtte op de resultaten.
Toen opeens kreeg ik gemene, achterbakse, laag-bij-de-grondse en smerige klappen te verwerken van mijn (dacht ik toen) beste vriendin (die ik dus op dat moment definitief* uit mijn leven heb gebannen). Vervolgens kreeg ik ook nog een buis voor mijn thesis waar ik zoveel bloed, zweet en tranen voor had gelaten. Enkele dagen erna crashte ik gewoon: Ik kreeg de zwaarste steken die ik ooit had gehad in mijn borststreek terwijl ik aan tafel zat met een vriendin op bezoek. Nog nooit had ik er meerdere keren direct achter elkaar gehad, zonder dat ik opnieuw had geademd. Nog nooit had het zo’n pijn gedaan. Ik barstte in tranen uit. Ik was OP. Mentaal en fysiek. Ik kon niet meer. Dus ik ging naar de dokter voor raad.
*Derde keer goeie keer zeggen ze. Je kan me 1 keer als een deurmat behandelen en ik vergeef je. Doe het een tweede keer en ik ben al minder geneigd om toe te geven. Een derde keer is erover. Punt. Ik heb ook mijn grenzen. Wie hardnekkig hardleers is en dat ik er de dupe van ben, daar ben ik genadeloos voor.
Hyperventilatie? Angstaanvallen?
Pas enkele maanden daarna ontdekte ik dat de steken mogelijks een gevolg waren van hyperventilatie. Ongeveer rond die periode ontwikkelde ik ook angstaanvallen. In het begin waren deze nog miniem en onherkenbaar. Maar pas wanneer ze op hun hoogste punt kwamen (ik kreeg ze steeds vaker en erger) rond de periode van januari tot maart/april van 2018, werd het me duidelijk dat ik leed aan angstaanvallen. Daarnaast had een topdokter in haar praktijk vastgesteld dat ik wel degelijk een hyperventilatie-aanval kreeg op dat moment. Beide realiteiten waren dan ook niet gemakkelijk om te aanvaarden, laat staan om op te lossen. De laatste keer dat ik een angstaanval heb gehad is gelukkig van half april geleden. Begin mei voelde ik er weer een opkomen, maar kon deze – tot mijn verbazing – onderdrukken voor het z’n hoogtepunt had bereikt (en geloof me, dat gaat snel!). Van hyperventilatie heb ik ook al minstens zo lang geen last meer gehad.
Van ‘overspannen’…
Dus toen, in september 2016, kreeg ik de diagnose van ‘overspannen’, kreeg een antidepressiva (ook al was ik er niet voor, het zou een ‘lichte’ variant zijn) voorgeschreven en veel rust. Rusten, daar was ik niet zo goed in, ik wilde zoveel doen nu ik even niet meer aan studeren of thesissen moest denken (ik gaf mezelf 4 maanden out-time daarvoor).
…naar ‘fysieke en mentale vermoeidheid/uitputting’ aka ‘mini-burn-out’
Maar twee maanden later, toen ik op die ene bewuste dag nog maar net was opgestaan uit bed, me klaar had gemaakt en had gegeten, ging ik even naar de buren (maar zo’n 20 meter verder ofzo) om iets te gaan brengen. Ik kwam terug thuis en ik was COMPLEET uitgeput. Alsof ik een marathon had gelopen. Ik moest op de bank gaan liggen en rusten, ik kon zelfs de trap niet meer op naar mijn kamer om in mijn eigen bed te gaan liggen.Ik kon bijna letterlijk niets meer. De wil was er wel, maar ik kon geen stap meer zetten. Mijn armen en benen wilden niet meer, mijn hoofd ook niet. Ik kon niet eens meer herinneren wat ik de avond ervoor had gegeten.*
Wat was er aan de hand? Dit is toch niet normaal? De dokter stelde deze keer ‘fysieke en mentale vermoeidheid’ vast. Opnieuw een antidepressiva (nog een lichtere variant omdat ik er zo tegen was, zeker na mijn korte ervaring met die eerste antidepressiva) en veeeel meer rust. Ik deed mijn studentenjob (wat uit mijn stage voortvloeide) bij een psycholoog en deze kon me al na een kort telefoontje vertellen dat ik hoogstwaarschijnlijk een kleine burn-out had. Ik was nog maar 24…
*Dat had ik als kind ook al, toen ze me thuis iedere donderdagavond vroegen wat ik de avond ervoor bij mijn grootouders had gegeten. Maar door ’training’ kon ik uiteindelijk meerdere avondmalen herinneren.
De laatste loodjes wegen het zwaarst
Ik had op dat moment geen keuze meer. Ik moest veel rusten. Maar die thesis spookte door mijn hoofd. Pas eind januari, begin februari 2017 ben ik daar terug aan kunnen beginnen. Met mini-stapjes. Concentratie? Weg. Doorzettingsvermogen? Weg. Studentenjob? Sporadisch van thuis uit (gelukkig kon dat!).
En die thesis, wat wou ik dat ik er voor door was geweest, dan sleepte ik dat nu niet als een grote metalen bol aan een ketting mee, terwijl ik al nauwelijks energie genoeg had voor mezelf staande te houden. Het was de hel. Ik wou er vanaf zijn. Uiteindelijk heb ik het gehaald. Ik had er meer moeite in kunnen steken, maar het verschil met mijn eerste punten kon haast niet groter zijn. Daar was ik al enorm blij om. Ik was er door.
Mijn leven kon eindelijk beginnen! Maar nog was ik niet helemaal van de burn-out vanaf. Ik kon al veel meer. Had meer concentratievermogen, meer uithoudingsvermogen, meer energie, meer geheugencapaciteit, … maar nu nog steeds is het nog niet zoals het is geweest daarvoor. Daar kom ik nog wel.
Op een kruispunt
Vanaf juli tot september 2017 is er ook weer heel wat gebeurd, wat voornamelijk met integriteit, eerlijkheid en geld te maken had. Vanaf september had ik me ‘preventief’ al beschikbaar gesteld voor de échte arbeidsmarkt, helaas zonder succes wegens vele factoren, waaronder mijn kaakoperatie eind september.
In oktober was ik opnieuw in een dal terecht gekomen, wat maakte dat ik nood had aan een weekje stilteretraite. Daar hoopte ik wat antwoorden te vinden op levensbelangrijke vragen die me parten speelden. Ik kon gewoon niets anders meer dan stil te staan en even reflecteren over wat ik nu eigenlijk aan het doen was en zou gaan doen. Wilde ik wel écht doen wat ik nu trachtte te doen? Indien, nee, wát wilde ik dan écht? Wie bén ik eigenlijk? Waarom deed ik alsof ik een schaapje was in de kudde, terwijl ik dat overduidelijk niét was? Heel simpel, omdat ik, zoals ieder ander, snakte naar aanvaarding, naar ‘erbij horen’, naar liefde, naar zekerheid, naar houvast, …
Netwerkmarketing
Zoals jullie al wel weten, is netwerkmarketing stilletjes in mijn leven geslopen. Nog voor ik het goed en wel doorhad (ik wist niet eens wat dat was, had er zelfs nog nooit van gehoord) zat ik er middenin. Het begon bij een product dat mijn leven al veranderde op korte tijd, dan meer super goede producten en ik was compleet ‘verkocht’. Vervolgens werd ik aangespoord om naar bijeenkomsten te gaan. Die waren telkens heel leerzaam, maar erg vermoeiend voor mij. Daar heb ik vele mensen mogen leren kennen, veel inzichten mogen opdoen en mogen leren van collega toppers, maar ook van collega’s die nog maar net bezig waren (of daar ergens tussenin zaten). En dat bedoel ik niet altijd op een business-manier, ook kennis van lichaam, ‘mind’ en geest, etc, ook zelfs zaken voor het leven. Ik ben iedereen daar zo dankbaar voor!
Gratis Netwerkmarketing Challenge
In augustus 2017 kwam er een “Gratis Netwerkmarketing Challenge” voorbij, van Ingrid van der Wal, waar ik uiteraard aan meedeed. Het waren maar 5 dagen, 5 Facebook Live’s van zo’n half uurtje, maar wat heeft dat mijn leven veranderd! De vragen/opdrachten we kregen waren echt wel nodig. Al bij dag één had ik door dat ik ‘vastzat’. Al bij stap één ging het bij mij mis. Ai! Hmm, misschien moest ik daar eens aan gaan werken. Kon het maar op 1-2-3… De langste reis die je in je hele leven maakt is namelijk die van je hoofd naar je hart. Nog een laaaaange weg te gaan dus. De andere dagen waren voornamelijk netwerkmarketing gerelateerd waar ik ook veel inzichten heb opgedaan.
Financieel vrij? Ja dat wil ik!
Op het einde van de Netwerkmarketing Challenge werd gesproken over de dagworkshop “Financieel vrij? Ja dat wil ik!”. Ik wist totaal niet waar ik me aan kon verwachten, maar alles in mij zei me dat ik eraan moest meedoen. Ik voelde het in elke vezel, in elke cel van mijn lichaam. Er was maar één probleempje: ik had er het geld niet voor. Letterlijk en ironisch genoeg. Relatief gezien was de workshop goedkoop, maar als je niet genoeg op je bankrekening hebt staan, tjah, dan is het nogal moeilijk.
Ik kreeg de tip – als ik écht die workshop wilde volgen – om erop te vertrouwen dat ik op tijd het geld zou krijgen dat ik ervoor nodig had, op eender welke manier het ook naar me toe zou komen. Beetje moeilijk, maar ik dacht, ik kan het gewoon proberen, we zullen wel zien. En inderdaad, op magische wijze had ik een week voor aanvang het gewenste geld op mijn rekening staan! Ik boekte onmiddellijk de workshop, om zo niet verleid te worden om het geld aan andere zaken te spenderen en de workshop te moeten missen.
In de workshop kregen we veel inzichten mee – waarvan ik er al heel wat van ontdekt in de loop van de jaren, maar zonder een connectie te zien. Nu kwamen ze allemaal in één geheel samen, met nog andere inzichten, waardoor het puzzelvoorbeeld zichtbaar werd en we alle puzzelstukjes hadden om deze na te maken. Geloof me, het verandert je leven!
Nieuwe Money Mindset
Eind januari 2018 kwam de spiksplinternieuwe cursus “Nieuwe Money Mindset” op mijn pad. Het is de vervanging én tegelijkertijd het vervolg van de “Financieel Vrij” workshop. Opnieuw wist ik gewoon dat ik mee moest doen. Op dit moment is de cursus nog bezig, we zijn al over de helft. Ook dit helpt me in mijn persoonlijke ontwikkeling, wat blijkbaar mijn pad is op het moment. Om meer over deze cursus te weten te komen, kan je het aparte blogartikel erover lezen.
Zieletekening
Ook rond eind januari 2018 vroeg ik aan Annemieke Verras om voor mij een zieletekening te maken omdat ik voelde dat dit een juiste stap was, een stap die me dichter bij de antwoorden die ik zocht zou brengen. Het heeft me inzichten gegeven, maar me ook weer met enkele nieuwe vragen achter gelaten. Deze vragen gingen al dieper, dus daar kon ik ook mee verder.
Coachingsessies op de “Spirituele Proeverij voor curieuzeneuzen”
Wat is het leven toch zo fantastisch! “U vraagt, wij draaien”. Ik had daarna dus nood aan iets extra, aan verdieping, aan meer antwoorden, meer begeleiding, meer inzichten. Toen kwam daar de “Spirituele Proeverij voor curieuzeneuzen” van de WonderWijven voorbij. Ik schreef me voor enkele sessies in die me het meeste aanspraken: Soultouch, Numerologie, “Engelen, Gidsen, Lichtwezens, …” en “Bach Painting“.
Daar kreeg ik opnieuw veel inzichten, er was zelfs een rode draad doorheen de sessies, dus dat betekent wel iets!
Hooggevoelig
Een ander aspect wat meespeelt in heel deze ontwikkeling, is hooggevoeligheid. Al heel mijn leven paste ik mezelf constant aan alles en iedereen aan. Ik was een pleaser. En ik voelde veel, heel veel, té veel soms. Meerdere jaren voor dit punt las ik eens iets over hooggevoeligheid. Maar ik kreeg de waarschuwing dat ik mezelf geen dingen moet gaan inbeelden, mij in het plaatje moest gaan laten passen om er maar iets ‘op te kunnen plakken’. Toch klopte té veel van het plaatje. Meer en meer kwam het op mijn pad terecht (en ik geloof niet in toeval). Maar nu weet ik het zeker. De laatste twee of drie jaar zeggen meerdere mensen tegen me, nog voor ze me goed en wel kennen, dat ik waarschijnlijk hooggevoelig ben. De eerste keren twijfelde ik nog, maar nu krijg ik van alle kanten bevestiging, ook van mijn onbewustzijn. Blijkbaar is het aanpassingsgedrag en het pleasen een kenmerk van hooggevoelige mensen.
Niet authentiek
Een gevolg daarvan is, dat er geen authenticiteit is. Je raakt jezelf kwijt. En echt, ik wist tot voor kort ook nog steeds niet wie / hoe / wat ik nu precies ben. Ook nu is het plaatje nog niet volledig, maar ik ben op weg. Toen er video’s en artikels aan me voorbijkwamen over authenticiteit (echt, toeval bestaat niet mensen), was dit een bittere pil om te slikken. Maar wel een noodzakelijke pil. Auwtsch, mijn ego! Ik? Niet autenthiek? En ik die authenticiteit en eerlijkheid hoog in het vaandel draag… toen pas doorzag ik het spel van mijn ego. Ik zag het patroon. Ik zag het gevolg van een overlevingsmechanisme dat ik als kind gebruikte, maar wat ik nu niet meer nodig heb en wat nu mijn groei remt.
Opeens kon ik bepaalde situaties en mensen op mijn pad in een ander licht zien. Ik zag de kansen die het leven me heeft gegeven om het patroon te doorbreken, maar ik was te zwak, ik was nog een willige slaaf van mijn kinderlijke overlevingsdrang. Gelukkig bijft het leven je situaties geven en mensen op je pad sturen die je helpen om de les te leren en te integreren tot je de test ook werkelijk hebt doorstaan. Still learning, work in progress…
Ontdek en ontwikkel je paranormale vermogens/krachten
Ergens in februari (of was het maart?) kwam er een andere cursus voorbij die mijn aandacht trok. Jullie weten ondertussen al wel dat ik me tot het ‘alternatieve’ aangetrokken voel en zeker het ‘paranormale’. Ik had al teveel ervaring met dat soort zaken om het als ‘quatsch’, ‘bullshit’, ‘oplichterij’ etc. af te doen. Ik weet wat ik heb meegemaakt, heb gevoeld, gezien, … én ik geloof niet in toeval (anders is heel dit universum té toevallig en zelfs wetenschappers beamen dit). Ik ben al lang voorbij het stadium om dingen als toevallig te bestempelen. Hoe ’toevallig’ ook dat mensen die niet in toeval geloven, vaker ’toevallige’ dingen meemaken (althans volgens mensen die daar nog in geloven) die hen enorm helpen in dit leven en dat deze mensen ook precies veel meer hun leven lijken te kunnen ‘sturen’… Dat is wel even om over na te denken, nietwaar?
Maar dus, paranormale vermogens/krachten/gaves. Het draait in feite om verbinding met jezelf te maken (hoe ’toevallig’ toch dat ik hier de laatste maanden al mee bezig was, niet?), met je lichaam, geest en ziel. Vanuit die basis ga je ontdekken dat je veel meer kunt dan je denkt.
Ga uit de stress, uit de drukte en er komen opeens andere dingen in je naar boven. Ademen, aarden, gronden, jezelf energetisch beschermen (echt waar, dat werkt!), bewust worden van je lichaam (wat zegt je lichaam op dat moment? Warmte, koude, spanning, pijn, rust, vermoeidheid, stress, …?). En dit alles door simpele ademhalingsoefeningen, lichaamsoefeningen (bodyscan), gedachten, visualisatie, concentratie, mindfull eten/proeven, mindfull voelen, mindfull horen, meditatie, simpele trucjes die je kunnen vertellen of iets goed of slecht voor je is, …
En dit alles ook wetenschappelijk onderbouwd. Van daaruit gaan we verder en ontdekken we dat we meer kunnen dan we beseffen. Op die manier verhogen we onze levenskwaliteit, wat niet alleen onszelf ten goede komt. Ik merk al een verschil en ik word er helemaal blij en enthousiast van!
En, hoe zit het nu met mij?
Ik voel dat ik op de juiste weg zit, ik krijg tekens dat ik wel degelijk (symbolisch gezien uiteraard) een rups ben die een vlinder aan het worden is. Ik zit nu nog wat in mijn cocon, maar al waar ik nu mee bezig ben, geeft me de mogelijkheid, de moed en kracht om te transformeren. Vroeg of later, wanneer de tijd er rijp voor is, zal ik uit mijn cocon breken en vrij kunnen vliegen, heel licht en anderen vanbinnen kunnen raken met wat ze van me zien/voelen/merken. Geen haar op mijn hoofd dat er nog maar aan denkt om weer als een vermomd schaap in de kudde te gaan staan, want van daaruit kan ik niet doen wat ik graag wil doen en wat ik in de wereld heb te zetten. De wereld heeft meer boodschap en waarde aan mij als ik vanuit mijn vlinder-zijn creëer en inspireer.
Update 1 jaar later: hieronder staan de nieuwe versies van mijn Zieletekening en Bachpaintings. Deze spreken boekdelen als je ze vergelijkt met die van vorig jaar.
En, lieve jij, welk dier ben jij werkelijk?
Veel liefs,
Geef een reactie