Hé lieve trouwe lezers,

Misschien hebben jullie het gemerkt, misschien ook niet (des te beter dan!), maar deze blog is een beetje stilgevallen de voorbije maanden. Gelukkig had ik een half jaar geleden heel wat tijd en inspiratie om voor een half jaar aan pagina’s te schrijven en in te plannen. Maar qua posts liet het te wensen over, geef ik eerlijk toe. In dit bericht laat ik jullie graag weten hoe dat is gekomen, dus als je graag weet wat er allemaal in mijn leven is gebeurd de laatste 4 maanden, lees maar verder.

[Deze post zelf schreef ik ondertussen al bijna een maand geleden en wilde die enkele dagen later volledig afgewerkt online zetten, maar het afwerken is me niet meer gelukt nadien, waardoor de post per ongeluk kort toch online is gekomen (en daarna nog een paar keren omdat ik met het ‘inplannen’ een deadline – en dus meer motivatie – voor mezelf oplegde). Mijn excuses voor de verwarring dus.]

Leven overhoop

Er zijn enkele redenen voor mijn lange stilte. Ten eerste komt het doordat ik, toen ik nog veel tijd en inspiratie (voor de pagina’s) had, geen inspiratie had voor de concepten van ‘posts’ uit en af te werken. Maar de voornaamste redenen nu zijn vanwege mijn leven dat helemaal op z’n kop terecht kwam zo’n (ondertussen met deze afwerking) 4 maanden geleden én dat mijn laptop uiteen is gevallen.

Relatiebreuk

Wat is er dan gebeurd? Wel, ‘het lief’ en ik hebben toen gezamenlijk besloten om onze relatie te beëindigen na bijna 4 jaar. ‘Het lief’ is dus niet meer ‘het lief’. Juist voordat het gebeurde had ik net werk gevonden, dus begon ik te zoeken naar een cohousing of betaalbaar appartementje, niet te ver van mijn werk. Toch leek dat niet te lukken, wat dus wil zeggen dat het ‘niet zo hoorde te zijn’. We konden onmogelijk samen blijven wonen in die situatie, want je hebt beiden gewoon tijd en ruimte nodig om alles op een rijtje te zetten, om erover na te denken, om het te verwerken, …

Tijdelijk onderkomen en ’tekens’

Gelukkig kon ik terecht bij zijn ouders, wat toevallig ongeveer even ver van mijn werk was. Daar mocht ik verblijven tot ik een oplossing zou vinden en verhuisd zou zijn. Nu wil het ’toeval’ dat een goede vriendin van me nog bij haar ouders woont in een huis waarin meerdere slaapkamers vrij waren + waar de zolder tot een geheel afzonderlijk appartement is omgebouwd (waar de vriendin dus woont) en ze stelde voor om te cohousen toen ik haar het nieuws van de breuk vertelde. Uiteraard was dat veel te ver van mijn werk, maar ik hield het in gedachten. Ze zei er wel bij dat, als ik wilde verhuizen, dat het het beste rond eind augustus à begin september zou zijn, vanwege haar thesis die ze nog wilde klaarkrijgen.

Verhuis naar de andere kant van provincie

De de dag erop had ik mijn examen Aura- en Chakratherapie, waarna de docente me vertelde dat ze verwachtte dat we ‘eind augustus à begin september’ aan ons project zouden beginnen. Meer had ik niet nodig. Toch kwamen er nog vele andere ’tekens aan de wand’ die me die richting opstuurden. Ik zou dus gaan cohousen bij de vriendin. Ver van heel wat mensen, maar ook dichter bij anderen. Volgende week donderdag zit ik hier officieel 2 maanden (officieel in de zin van ‘zo goed als alles was toen hier’).

Een ongeluk komt nooit alleen

Dus, je ziet, ik had het erg druk met werken en verhuizen tussendoor. Er zijn nog vele andere tegenslagen gekomen in 3 maand tijd, dat gaat helaas niet in de kleren zitten.

Kapotte laptop

Als dan ook nog je laptop kapot gaat, nog even blijft werken, maar uiteindelijk de geest geeft nét nadat je echt definitief verhuisd bent, kan je ook niets meer schrijven. Ik heb dan wel een smartphone nu, maar het schrijven gaat zoveel trager, moeizamer en ik kan dan ook bepaalde zaken niet instellen, die toch wel belangrijk zijn.

Een maand geleden heb ik mijn oude (ook kapotte) laptop aan de praat gekregen en de dag erop stond de backup van mijn recentste laptop erop, waardoor ik weer (bijna) alles kon doen zoals normaal. Ondertussen is er een ‘nieuwe’ laptop (de oude van mijn papa) mijn kant op gekomen, eentje die sneller is als dit oud bakske en die ook niet half uit elkaar hangt.

Auto kapot en ongelukjes

Ook mijn autootje kreeg z’n kuren. Een lamp die maar bleef branden ter herstelling en steeds opnieuw iets nieuws aan het licht bracht, een onfortuinlijk en niet-zo-toevallig ongelukje (met redelijke kosten wel 😮 ), … genoeg om kopzorgen van te krijgen.

Always look on the bright side of life

En zo waren er nog heel wat andere on-gelukken die op m’n pad kwamen en hoe meer ik erop focuste, hoe erger het werd. Dus op den duur had ik er genoeg van, ik wilde de positieve kanten bekijken en meer geluk in m’n leven krijgen, ik had het al zwaar genoeg vond ik. En als bij wonder, door gewoon elke dag 10 zaken op te sommen (en ook op Facebook te delen), kon ik de energie veranderen en gebeurden er plotseling meer en meer goede en fijne dingen in m’n leven, zelfs halve mirakels. En lang had ik het nog niet gedaan, zo’n dikke week maar. Zo zie je maar weer, waar je je aandacht op richt, dat groeit!

Op een van mijn vrije momenten ging ik naar de opendeurdag van ‘Vrouwen met PIT’ waar ik tijdens de gratis ‘Intuïtief schilderen’ workshop bovenstaand schilderij heb gemaakt. Het illustreert naar mijn eigen mening o.a. mooi de shift. Wat zie jij erin?

Druk en moe

Ja, er was uiteraard ook heel wat te doen, dus ik heb het druk gehad. Ik had direct na mijn verhuis al weer nieuw werk gevonden, tussendoor nog de nodige zaken regelen, de vaste routine van muziekschool en ouderbezoek, een waslijst aan zaken die nog moesten gebeuren en natuurlijk ook nog proberen alles op een rijtje te zetten in mijn hoofd + veel verwerken op emotioneel vlak…

Doordat ik zoveel moest verwerken, was mijn slaap enorm verslechterd, ik ging moe slapen en werd moe wakker. Ik had geen moeite om in slaap te vallen, daar niet van, ik sliep al zodra ik in bed lag bij wijze van spreken. Alleen waren de nachten vermoeiend, met nachtmerries, levensechte dromen, verwerken van stuff etc. Dus ik kon alle rustige momenten tussendoor wel goed gebruiken. Daarom kon ik pas gisteren gisteren deze post eindelijk nog eens kon opendoen, bewerken, aanvullen en klaarzetten voor publicatie.

Sorry voor onbereikbaarheid

Op een bepaald punt had ik zelfs geen tijd meer voor social media. Mijn Pinterest en Instagram liggen al maanden stil en op den duur kwam ik zelfs niet meer toe aan Facebook, chatten en zelfs mijn mails…

Sorry ook naar de mevrouw die me in het midden van al deze chaos een mail had gestuurd met enkele vragen. Aangezien ik niet meer zo efficiënt informatie kon inwinnen en organiseren, kon ik helaas ook geen kwaliteitsvol antwoord meer creëren. Ik plan een deftig antwoord te geven zodra ik kan!

Positieve veranderingen

Tijd voor mezelf, weer dicht bij mezelf komen

Ondertussen kan ik al wat meer ontspannen en weer bij mezelf terecht komen en zo alle ‘shit’ verwerken. En oh boy, een maand geleden is er een doorbraak geweest op een bepaald vlak, alsof ik in therapie was. Erg bizar, gênant ook wel op het moment zelf, maar erg bevrijdend achteraf. Er zijn nog wel enkele andere zaken waar ik tracht door te breken, maar alles op z’n tijd.

De plek waar ik nu zit, in de natuur, in een rustige buurt, met veel groen, een kanaal achter de (grote) tuin met bomen, wilde katten in de tuin die regelmatig aandacht komen vragen, een vleugelpiano beneden, een eigen kamer, een gedeeld appartement, parkeerplaats, een goede vriendin dichtbij die me steunt als ik het moeilijk heb, al direct na het verhuizen nieuw werk gevonden in de buurt (alsof ‘het zo hoorde te zijn’), … (ik voel me gezegend!) is op een of andere manier een fijne energie die me ook vooruit duwt. Ik voel nu al dat ik heel wat ga afwerken, verwerken en ook beginnen. Dus wie weet hoeveel posts / pagina’s er nog zullen aankomen vanaf nu? Er liggen alvast enkele ideetjes klaar in mijn hoofd.

In elk geval, stay tuned, want ik heb er heel veel zin in, mijn (nieuw) leven is pas begonnen! 😉

Veel liefs,