Voor velen onder jullie, vooral de toevallige lezers komt dit helemaal out-of-the-blue, maar voor heel wat van mijn Facebookvrienden is dit de onthulling van een 2 weken oud mysterie (eindelijk zegt :p ). Ik vertrek dus op pelgrimage naar Santiago de Compostela! Maar misschien ook een andere grote vraag: hoe kom ik hier nu bij om ‘eventjes’ naar Santiago de Compostela te wandelen? Hoe ‘zot’ kun je zijn? 😉 Gewoon een beetje prettig gestoord…

‘Spaans gevoel’

De voorbije 2 maanden (of langer?) had ik een ‘Spaans gevoel’ op weg naar mijn werk en terug naar huis. Wanneer ik langs een baan met aan beide kanten majestueuze bomen en landelijke huizen reed, vooral op de warme en zonnige dagen, overviel mij een gevoel en een sfeer die voor mij ‘Spanje’ zegt. Het leek alsof ik al in Spanje zat, of dat iets mij naar Spanje riep.

Waarom Spanje?

Als kind en tiener ging ik regelmatig naar Spanje – altijd in Platja d’Aro aan de Costa Brava – toe met mijn grootouders, hierdoor heeft het land een grote plaats in mijn hart. De verbinding met Spanje is zelfs zo groot dat ik er later ook echt wil gaan wonen, of toch minstens de helft van het jaar. De andere helft laat ik nog open 😉

Waarom pelgrimage?

Retraite 3 jaar geleden

3 jaar geleden toen ik net was afgestudeerd lukte niets, alles leek tegen te werken en ik vond mijn weg niet. Het was alsof ik tegen een muur aan aan het lopen was. Als vooruitgaan niet lijkt te werken, dan sta je even stil, neem je wat afstand en zie je wat er links en rechts nog allemaal is wat je ervoor niet kon zien. Dus vertrok ik op retraite in de Oude Abdij van Drongen, voor 4 of 5 dagen (ben ik even kwijt) om antwoorden te krijgen op de vele vragen die ik had, om de rust en stilte op te zoeken, om even geen afleiding of plichten meer te hebben, gewoon alleen ik en ‘zijn’. Die retraite heeft me enorm deugd gedaan en was het startpunt van een hele weg naar mezelf toe.

Gelijkaardige situatie

Nu zit ik naar mijn gevoel weer op eenzelfde plek als 3 jaar geleden. Ik heb geen werk meer, sollicitaties blijven onbeantwoord (bij eentje was ik bíjna aangenomen, maar helaas 2e keus) en ik weet even niet meer waar naar toe. Het is gelijkaardig, maar gewoon een of meerdere trappen verder (of een laag dieper van de ‘ui’ die ik aan het afpellen ben).

Evenredige groei ‘persoon – retraite’

Een korte retraite hier thuis wilde ik sowieso even doen als die laatste sollicitatie een negatief antwoord zou krijgen, maar opeens kwam daar dan Santiago op m’n pad. In plaats van een week maak ik er dan ineens iets meer dan een maand van. Een trapje verder in de persoonlijke groei is dan ineens ook een maatje groter qua retraite 😉

Waarom naar Santiago de Compostela?

Extra tekens

‘Toevallig’ kwam in een gesprek met een vriend zijn eigen pelgrimage naar Santiago weer ter sprake. Op dat moment klikte er iets bij mij. “Dat is het!” Dat was waarschijnlijk hetgeen dat het gevoel mij wilde zeggen. Voor de zekerheid vroeg ik nog een tarotlegging aan, om te zien of het wel de bedoeling is en of het wel het juiste moment is. En ja hoor. Het is nu of nooit (letterlijk dan).

Een jarenlange droom wordt een echt doel

Al vele jaren geleden wilde ik ‘ooit eens’ de grote wandeltocht naar Santiago de Compostela afleggen, liefst met een vriendin die dat ook wilde. Maar tot nu toe zag ik er nooit de kans (tijd én geld) voor om dat te doen. Waarom nu dan wel? Momenteel heb ik geen werk, maar nog wel een buffer op mijn rekening + wat spaargeld wat ik het afgelopen jaar heb kunnen opzijleggen. Dus waarom niet?

Geen wandelaar… oei, wat nu?

Mijn enige excuus zou ‘ik ben geen wandelaar’ kunnen zijn. Alhoewel dat de laatste paar jaar wel ietwat is veranderd. Maar zulke grote tochten (ik moet gemiddeld 25 km per dag stappen) is nog wel een paar stappen verder 😉 Plus dat mijn conditie nu ook niet fantastisch is, de laatste jaren heb ik nogal een sedentair leven.

Welke route?

Blijkbaar is de Camino Francés de gemakkelijkste route en dus ook de beste voor wie de tocht nog nooit heeft gedaan. Deze gaat o.a. door Burgos en León, twee steden waar ik al eens ben geweest toen ik in Valladolid 2 weken op taalcursus ging in de grote vakantie tussen 2 academiejaren in. Ben benieuwd hoeveel ik nog ga herkennen, dat is ondertussen alweer 8 jaar geleden.

Zin is groter dan angst

Diep vanbinnen voelde ik een groot enthousiasme bij de gedachte toen het net ontstond met het gesprek, de dag erop na de bevestiging van de tarotlegging werd het nog groter, maar kwam er ook een beetje spanning bij. Want ja, 775 km stappen, alleen (met weliswaar andere pelgrims onderweg), in weer en wind, in hitte en koude, in ongeveer een maand is niet niks! Zeker voor iemand die tot op dit moment nog geen 25 km per dag heeft gehaald… Maar omdat mijn goesting zovele malen groter is dan mijn excuses en angst, ga ik er gewoon helemaal voor!

Voorbereiding

Na de tarotlegging schoot ik direct in actie. Websites afsnollen om te zien wat je allemaal nodig hebt, waar je op moet letten, de route, … En natuurlijk ook serieus beginnen stappen. Daar waar ik af en toe een ommetje deed van zo’n 2,6 km, deed ik ineens 7,2 km. Gelukkig ging dat goed. Vervolgens telkens 2 km erbij elke dag en af en toe een rustdag ertussen.

Vorige week kocht ik al mijn benodigdheden die ik nog nodig had (dat waren er veel!), waaronder deftige wandelschoenen en een grote, stevige rugzak met superveel zakken erin en eraan. Uiteraard moeten de schoenen ingelopen worden en liefst ook met gevulde rugzak, zodat ik het gewicht al gewoon word. Nog niet alles zit erin en het weegt nu rond de 9 kg, incl een thermosfles van 1l en de rugzak zelf die al 2 kg weegt. Tot hiertoe lukt het.

Onderweg mocht ik al veel nieuws ontdekken zoals je in bovenstaande en onderstaande foto’s kunt zien. Zo heb ik ook een rups mogen redden van een zekere dood. Het arme beestje ging recht op een drukke baan af. Ik heb hem lekker terug in de berm tussen al het groen gezet.

Even terug van 0 beginnen

Omdat de schoenen nog ingelopen moesten worden, moest ik weer even van 0 beginnen qua kilometers. Toch zat ik 3 dagen erna weer aan 12 km (met 1 dag niet kunnen stappen ertussen) en begonnen ze zich stilaan ook meer aan mijn voeten aan te passen.

Spannend!

Nog een paar laatste zaken in orde brengen, nog veel wandelen als oefening en dan is het zover! Ik kan niet wachten om terug in mijn geliefde Spanje te zijn. Een pluspunt is dan ook dat ik opnieuw mijn Spaans kan opfrissen en weer verbeteren. Als je je talen niet actief gebruikt (lezen is maar passief) in het dagelijkse of werkleven, dan sijpelen ze beetje bij beetje uit je grijze massa weg, zoals mijn Duits dat bijna helemaal weg is na 10 jaar.

In elk geval, wish me luck! De 3 weken voor ik het idee kreeg, heb ik elke keer 1 klavertje 4 gevonden dus dat belooft alvast veel goeds. Ook kreeg ik als cadeautje een handgemaakte, glinsterende engel in resin van Kyra van Ensouled Art, als beschermengel en zodat ik me niet zo alleen zou voelen onderweg. Nogmaals bedankt Kyra!

Updates?

Onderweg zal ik regelmatig op mijn Facebook en misschien ook op Instagram wat updates delen, misschien schrijf ik ook op deze blog korte (alhoewel ik die bondigheid dik betwijfel) verslagen onderweg. Maar ik denk eerder dat ik de verslagen op mijn gsm hou en erna, bij thuiskomst verwerk in enkele grotere blogposts (of dag per dag?). Geen idee. We zullen zien wat de flow aangeeft.

In het geval dat ik pas na thuiskomst op deze blog alles ‘neertyp’, tot in september!

Veel liefs,