Tag zelfzorg
(9 juni 2018)
Vandaag was de laatste lesdag van een opleiding van 12 weken. Een traject waarin ik veel kennis heb mogen opdoen, niet alleen over aarden 🌍, ademen, meditatie 🧘♀️, visualiseren, edelstenen en nog vele andere zaken, maar ook over mezelf, over wat me elke dag ondersteunt, wat me het meeste ligt, het contact met mezelf weer terugvinden, … 🔎
Een traject waarbij ik ook elke vrijdagavond een half uur naar Berchem station fietste 🚴♀️ en vervolgens met de trein 🚂🚃 naar Mol reed. Niet ver daar vandaan mocht ik elke week blijven logeren 🛌 bij Irina, die me elke vrijdagavond ook altijd even vriendelijk kwam oppikken met de auto aan het station. 🚗
Samen hebben we vele avonden nog lang door zitten babbelen, ook al was het redelijk vroeg opstaan de dag erna. Zaterdagochtend fietsten we meestal samen terug richting Mol langs een kanaal, omringd door prachtige natuur en schattige diertjes (baby eendjes 😍 [klinkt voor mij schattiger dan eendenkuikens]). Én we hadden steeds geluk 🍀 met het mooie weer!
Tijdens deze 12 intense weken heb ik kennis mogen maken met stuk voor stuk lieve, zachte en fijne mensen. We zijn elkaar niet voor niets tegengekomen daar. We hebben zoveel gelachen en gezwansd, ook van elkaar mogen leren, maar zeker ook een band gecreëerd. 😁
Wat ben ik bij dat de cursus op mijn pad is gekomen, anders had ik nu niet zo’n leuke herinneringen om op terug te kunnen blikken! Puur op gevoel ben ik erin gestapt (uiteraard ook omdat de inhoud me al jaren interesseerde en fascineerde) en met een heerlijk gevoel nam ik afscheid van de medecursisten. Maar geen definitief afscheid. 🦋
Hoe leuk is het dat we met enkelen een andere cursus gaan volgen? Hoe leuk is het dat anderen elkaar ook opnieuw gaan zien in nog andere cursussen? Het was en het is het allemaal zó waard. 🔮
Waar anderen beren op de weg zouden hebben gezien, zag ik mogelijkheden om te groeien:
- De afstand: het kon een excuus zijn om er niet aan mee te doen, maar waar een wil is, is een weg. Als het belangrijk voor je is, vind je wel een weg, zo niet, vind je wel een excuus, nietwaar?
- De tijd: de lange reistijden waren in het begin wat afschrikwekkend 😲, maar daar maakte ik handig gebruik van om zo mijn conditie te verbeteren (fietsen is toch ook leuk?) en opdrachten van een andere cursus neer te pennen in de trein (een uurtje is dan echt véél te snel voorbij!). Een beetje me-time zeg maar. 😊
- De fysieke inspanningen: de ronde van Frankrijk is nog wat te hoog gegrepen helaas 😂
- De mentale inspanningen: levenslang blijven leren en groeien is een van mijn motto’s. 😎
- De ontdekkingsreis: er is een hele wereld voor me (her)opengegaan. Ik zie nu veel meer mogelijkheden dan voorheen. 🤩
- Het oefenen: mijn levenskwaliteit is er duidelijk door verbeterd! Zij die me goed genoeg kennen (of mijn blogs hierover hebben gelezen) weten waar ik allemaal tegenaan liep vorig jaar. The struggles are over (hopelijk voorgoed!).
- En ja, ook het geld: maar dat is in feite bijzaak dit was ‘priceless’! 💝💛
(8 juni 2018)
Wat een tijd die voorbije maanden… een rollercoaster kan je wel zeggen! Met ups en downs, loopings en kurkentrekkers, kriebelenbuik en natuurlijk ook rechte stukjes om wat te bekomen tussendoor… Wel een rollercoaster waar je tot op het einde van de rit gefocust blijft. Een rollercoaster die je steeds opnieuw kan blijven doen.
Een rollercoaster die bij herhaling waarschijnlijk minder hobbelig wordt, maar niet minder waardevol want je onthoudt er steeds meer van, herkent tijdig de bochten en loopings waardoor je beter voorbereid bent.
Het is een proces dat je leven lang blijft doorgaan, je wordt er steeds beter en beter in. Het is een proces dat jou levenslang kan ondersteunen: “If you change the way you look at things, the things you look at change.”
Ik ben enórm dankbaar voor deze geweldige rit! Nog maar een paar weken… de kriebels in mijn buik komen op want er is nog wat werk aan de winkel. Zo spannend!
[Naar aanleiding van een Facebookpost van Ingrid van der Wal op 8 juni 2018]
Een hele tijd geleden poste ik over mijn terugkeer van een douchespons naar het gewone washandje vanwege ecologische redenen – en ook over mijn experiment met een Konjacspons. Ondertussen zag ik nog een ander alternatief in de biowinkel liggen wat tegelijkertijd multifunctioneel is: een sisal zeepzakje. Sinds ik die in huis heb, zijn de washandjes in de kast gebleven. In deze post doe ik uit de doeken hoe dat komt.
(meer…)(22 mei 2018)
Weer een mooie video van Jesse Elder met eeuwenoude wijsheid.
Het doet me ook denken aan nog andere wijsheden die ik ooit ben tegengekomen:
Twee ‘helften’ die bij elkaar komen, zijn nog steeds twee helften, hopend opdat de ‘helft’ van de ander zijn of haar eigen ontbrekende helft kan opvullen. Maar dan heeft de andere persoon niets meer over, toch?
[facebook url=”https://www.facebook.com/timepiercer/videos/1584969158267426/” /]
(13 mei 2018)
Het feit dat dit artikel juist op moederdag op mijn pad kwam, wilt iets zeggen. En óf dat me iets heeft gezegd… De tranen stromen nog steeds over mijn wangen. 😭 Diepe en oude pijn kwam naar boven zodat ik het aan kan kijken en helen. Het artikel heeft me laten zien dat ik hier nog in kan groeien, waar ik dankbaar voor ben. Ik raad het enorm aan om het te lezen! Zelfs al heb je geen moederrelatie-issues, dan nog is het een interessant en waardevol artikel.
In het begin van het artikel dacht ik dat ik ‘gedoemd’ was voor de rest van mijn leven. Écht in verbinding gaan met mensen is een van de uitdagingen voor mij in dit leven. Dat werd duidelijk door mijn Zieletekening gemaakt door Annemieke Verras. Verbinding met anderen kan pas als je verbinding met jezelf hebt. De afgelopen maanden hebben me hierin harde lessen gegeven, lessen waar ik nu nog mee bezig ben.
Maar naar het einde van het artikel toe kreeg ik hoop en het vertrouwen dat het allemaal wel goed komt, als ik de juiste stappen maar zet en ook durf te zetten. Door de pijn heen durven te gaan om er aan de andere kant weer ‘heler’ uit te komen. Beetje bij beetje komen de pellen van de ui los.
Een aantal quotes van het artikel die me naar de keel grepen:
“Zelfs als een moeder op een bepaalde manier ongeschikt is voor het verzorgen van een kind, kan een kind zich toch door de innerlijke houding met de moeder verbinden. Dan is een veilige hechting wel degelijk mogelijk.”
“Innerlijk kun je altijd dankbaar zijn voor wat je wel van haar hebt gehad. […] Ouders geven wat ze kunnen geven, en als ze meer hadden kunnen geven, hadden ze dat ook gedaan. Wat je hebt gehad, is in bijna alle gevallen meer dan voldoende, zo niet extreem veel.”
“Grote kans dat je na deze lezing met meer gemak tegen je moeder kunt zeggen: ‘ja, jij bent de enige juiste voor mij’.”
Vooral dat laatste kwam hard binnen. Ik probeerde het te zeggen, net als een tijdje geleden “(Ook) ik ben belangrijk”. Met het zelfde effect als gevolg. Wat een emotie!
Ja, jij bent de enige juiste voor mij. Ik leef namelijk niet voor niets dit leven met bijhorende omstandigheden. Ik ben dankbaar voor deze uitdaging in mijn leven waardoor ik kan groeien, ook al is het een pijnlijke, emotionele weg. Alles heeft een reden; niets is zó slecht, of het is wel ergens goed voor; difficult roads often lead to beautiful destinations. Ik ben benieuwd waar ik uit ga komen, so bring it on! 💛
[Naar aanleiding van dit artikel op Holistik.nl]
(24 maart 2018)
Momenteel onderga ik diepgaande innerlijke processen. Mijn lichaam zegt letterlijk STOP! Ik kan niet anders meer dan ernaar luisteren en rust nemen zodat ik daarin weer tot mezelf kom. Anders wordt het alleen maar erger en ik wil niet ziek blijven of nog zieker worden. De laatste week nog nooit zoveel geslapen en nog nooit zoveel geweend. Er komen al langer herinneringen boven, maar vandaag voor het eerst een parallelle ervaring meegemaakt, maar nu met een compleet ander gevoel. Het begint…
[Dit bericht was naar aanleiding van mijn eigen, net geposte blogpost ‘Van rups tot vlinder’]
Hé lieve trouwe lezers,
Misschien hebben jullie het gemerkt, misschien ook niet (des te beter dan!), maar deze blog is een beetje stilgevallen de voorbije maanden. Gelukkig had ik een half jaar geleden heel wat tijd en inspiratie om voor een half jaar aan pagina’s te schrijven en in te plannen. Maar qua posts liet het te wensen over, geef ik eerlijk toe. In dit bericht laat ik jullie graag weten hoe dat is gekomen, dus als je graag weet wat er allemaal in mijn leven is gebeurd de laatste 4 maanden, lees maar verder.
[Deze post zelf schreef ik ondertussen al bijna een maand geleden en wilde die enkele dagen later volledig afgewerkt online zetten, maar het afwerken is me niet meer gelukt nadien, waardoor de post per ongeluk kort toch online is gekomen (en daarna nog een paar keren omdat ik met het ‘inplannen’ een deadline – en dus meer motivatie – voor mezelf oplegde). Mijn excuses voor de verwarring dus.]
(meer…)
Hey lieve lezers, ik mag het van de daken schreeuwen nu: ik ben sinds nu 25 juli geleden officieel Aura- en Chakratherapeut, mét certificaat (dat moet nog wel opgestuurd worden)! Voor wie niet mee is: in september was ik met de cursus begonnen omdat het mij ‘riep’ en aansprak.
Ik was toch al redelijk thuis in de ‘alternatieve’ sector en was anderhalf jaar geleden al zelf in die richting uit gegaan. Deze therapie is een holistische behandeling waarbij lichaam, geest en ziel worden gerespecteerd en in balans worden gebracht. Zelf heb ik er ook al veel aan gehad, nog voor ik het begon te leren.
Dit is een mooie afsluiter van heel wat zaken en ook een nieuw begin van een compleet nieuw leven. Geen nood, ik ben nog altijd ik met mijn zelfde interesses (die soms wat uitbreiden :p ) 😉
Mijn praktijk zal wat langer op zich laten wachten door een van de zaken die zich onlangs begon af te spelen en ik ben nog bezig met enkele zaken op de praktijkwebsite in orde te brengen. Ten vroegste wanneer ik zelfstandige in bijberoep zal zijn, valt alles op z’n plooien. Nog even geduld dus!
Veel liefs,
[Ook dit blogbericht was voor een jaar geleden (23 mei 2018) gepland, net zoals dat van vorige week. Door vele omstandigheden is alles opgeschoven en helaas ook vergeten. Omdat ik de inhoud toch nog relevant vind, zeker in het licht van de nieuwe pagina (lang geleden dat ik nog een pagina schreef!) voor binnen 2 weken (zie “Stress“) post ik het alsnog. Nog meer omdat ik ook van plan ben om aparte pagina’s te schrijven over depressie, burn-out, hyperventilatie, angstaanvallen en hypochondrie, onderwerpen die ook hieronder kort aan bod gaan komen. Het hoorde allemaal bij mijn zoektocht naar mezelf. Dit is dus duidelijk opnieuw een heel persoonlijke blog, gelijkaardig aan die van vorige week, maar toch ook anders. Handig om te weten: ik heb niets veranderd aan de verwoording in deze blogpost, bv ‘een jaar geleden’ is op het moment van posten dus twee jaar geleden.]
De laatste tijd ben ik toch bezig met dingen van mezelf bloot te leggen, dus doe ik maar even verder. Lekker bevrijdend! Of zoals ze zo mooi kunnen zeggen in het Engels: Being unapologetically myself. En inderdaad, ik ga me er niet meer voor excuseren, verdedigen, rechtvaardigen of uitleggen. Here I am, this is me.
(meer…)Soms heb je gewoon een rustdag nodig om je batterijen weer op te laden en zaken van de voorbije tijd te verwerken.
